Sylwia Mensfeld, mam 32 lata. Pisałam już nieraz o schizofrenii i o wynikającej z niej bólu samotności, o izolacji. Pisałam i pisać będę i to nie dlatego, że brakuje mi polotu czy wyobraźni, że zamknęłam się w świecie własnych ograniczeń czy lęków ani też nie dlatego, że uporczywie potrzebuję rozliczyć się ze swą przeszłością. Ja po prostu wiem, że problem odtrącenia chorych umysłowo wciąż jeszcze jest nazbyt aktualny.
Nie raz zdarza się, że ludzie, którym mówię po krotce o mym stanie permanentnego schizofrenicznego „wywyższenia” i „zstąpienia do piekieł” milkną w pół zdania, ze skrępowaniem próbując podjąć na nowo rozmowę lub uciekają wzrokiem. A przecież psychotyczne treści są bardzo ludzkie, bazują bowiem na tym co najbardziej osobiste, najintymniejsze. Bazują na głęboko ukrywanych lękach, ale i marzeniach. Są odzwierciedleniem treści podświadomych docierając do samego centra ego, ukazują burzliwość i ogrom życia psychicznego, które naraz objawia się jako wielkie apogeum. To, co człowiek czuje, nigdy nie pozostaje obojętne, każde zdarzenie, z którym wiążą się emocje, ożywia te emocje, one zaś a także z pozoru błahe zdarzenia uwzniośla psychoza.
Napisz do mnie: sylwia-79.79@tlen.pl
Zapraszam do zapoznania się z moimi pracami:
Sylwia Mensfeld „Pieśń dziedzica poranka”
Wiersze Sylwii zebrane w tomiku „Pieśń dziedzica poranka”. Kliknij, aby zapisać.
„Nie zawsze można pracować.”
Praca zgłoszona na konkurs poświęcony tematyce pracy osób niepełnosprawnych.
„Sprawni, niepełnosprawni – przenikanie światów”
Praca zgłoszona na konkurs literacki zorganizowany w 2010 roku przez Fundację Arka Bydgoszcz.
Praca znalazła się w specjalnej publikacji pokonkursowej wydanej przez organizatorów konkursu.
Rozważania okołoschizofreniczne
Dlaczego uważam, że ŚDS to miejsce nadzwyczaj pomocne…
Artykuł ukazał się w e-gazecie „Kwartalnik Środowiskowych Domów Samopomocy w Małopolsce” (8/2016, lipiec 2016)
Zapraszam do obejrzenia moich prac plastycznych:
